در زمان حاضر محیطی که شرکت ها در آن فعالیت می کنند، محیط در حال رشد و رقابتی می باشد و شرکت ها نیز جهت پیشرفت و رشد، نیاز به توسعه فعالیت های خود از طریق سرمایه گذاری جدید دارند. سرمایه گذارای های جدید نیازمند تامین منابع مالی و وجوه نقد مورد نیاز است اما شرکت در تامین این منابع معمولا با محدودیت هایی روبرو است. از این رو این پژوهش به بررسی رابطه محدودیت های تامین مالی و رشد 173 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سا ل های 1381 تا 1390 پرداخته است. از تحلیل آماری رگرسیون خطی چندگانه برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بین محدودیت های تامین مالی و رشد دارایی ها و رشد فروش به عنوان شاخص های محاسبه رشد شرکت رابطه منفی معناداری وجود دارد. به بیان دیگر، شرکت هایی که از یک سو دارای مانده وجه نقد، سود تقسیمی و شاخص کیوتوبین کمتری هستند و از سوی دیگر دارای نسبت اهرمی بزرگ تری می باشند، رشد کمتری دارند. همچنین بین اندازه شرکت و رشد شرکت رابطه مستقیم و بین نسبت سود تقسیمی به کل دارایی ها و رشد شرکت رابطه معکوسی وجود دارد.